otuznisanikibin0dokuz

birinci dereceden kuşku notu

bir değişik duruyorum dünyanın rahminde 

başka başka cinnetlerden arta kalıyor kırışık etim

aç ve çıplak tanrılar ucuz ritüellerde kıvranıp duruyor

biraz daha et

birkaç leş derdine

:

kanar ışık göz çukurlarımdaki mora karışır

her gün biraz daha seyrelir direnmek şüphe tahrike yol açar

ve start!

başlar kovalamaca kurcalanmaya müsaittir her şey 

sesimden düşürdüğüm birkaç numune acı

            muhbir hüzünlerin provokasyonuna uğrar

            dünyanın boş bakan tüm gözleriyle

el sıkışır rengi kaçık bakışlarımın suçluluğu

ve sabaha uzanan loş koridor hep tenhadır

sessiz, soğuk ve sonsuz beyazdır

            sürtüne sürtüne düşe kalka ardımda bıraktığım

uyur şehir

zehir damarlarımı yırtarcasına dolanır yatağında 

alışık kırılmalar birkaç fay hattı boyunca

ardışık çözülmeler…

Aşksız ve Allah’sız ayaktayımdır son sahnede

            yağmalanmış tezgahlarda didiklenmiş olsa da aklım, diner bulantılar

            o son nefes bir çandır çınlar odanın eli boş duvarlarında

           

            susar sazlar birdenbire ve birbirlerine küserek

kayıp yoktur

            alkışsız kapanır gece

            tahir emek d.

            Mavi defterimin arasında farkına vardığım buruş buruş bir kağıt parçasının üzerine karalamışım bu cümleleri. Tarih düşmek aklıma gelmemiş. Ama o geceyi şu an bile iliklerimde hissediyorum. Geçen her saniye biraz daha büyüyor tedirginliğim. 

            Gitmem gerek.

            Gitmem.